Patagonië in vijf etappes | deel 1

Enfin,

Hier was het allemaal om te doen, hier zijn we ooit, bij het maken van onze reisplannen mee begonnen: Patagonië, Chili, Argentinië. Het eind van onze reis was voor ons het startpunt.

In dit deel van de wereld kan je eigenlijk alleen goed reizen in de zomer - van november tot maart, het late voorjaar tot het begin van de herfst - en omdat we al heel lang graag deze kant op wilden begonnen we hier met onze plannen en volgde de rest daarna.

Omdat de periode om te reizen hier zo kort is moet je zeker een jaar van te voren al gaan boeken dus toen we er in maart mee begonnen waren we rijkelijk laat. Zeker ook omdat we erg graag de Carretera Austral wilden doen - naar verluidt de mooiste autoweg ter wereld - dus waren we eigenlijk te laat maar met wat schuiven lukte het uiteindelijk om een reis te regelen die alle ingrediënten in zich had om onze lang gewenste tocht te maken.

Eerst een paar dagen naar de hoofdstad Santiago - om een beetje te acclimatiseren, na een aantal weken op grote hoogte in Peru en Bolivia - daarna het midden van Chili voor het meren-, vulkanen- en regenwoudengebied - van Temuco tot Puerto Varas - om gelijk daarna 2,5 week door te gaan met de Carretera Austral, van Puerto Varas naar daar waar bijna de weg - en de wereld - ophoudt in Puerto Bertrand. Om tenslotte per veerboot van Puerto Chacabuco weer terug te keren naar Puerto Montt - midden Chili - en van daar door te reizen naar het meest zuidelijke deel - dichter bij Antarctica gaan we niet komen - van Chili en Argentinië: Vuurland. Misschien wel het meest ruige deel van onze totale trip, waar we een aantal trekkings maken en gletsjers bekijken. En helemaal aan het eind nog een paar dagen Buenos Aires, de hoofdstad van Argentinië, voor we terugvliegen naar Amsterdam om de allerlaatste weken van ons half jaar reizen af te ronden met een roadtrip in Nederland.


Goed,

Terug naar het begin van onze Chileense avonturen in overzichtelijk brokken…


Etappe 1 - Santiago

De eerste vier dagen in Chili begonnen in de hoofdstad Santiago. Na weken hoge Andes terug naar 700 m en een fatsoenlijk zuurstofniveau. Een appartementje aan de historische avenida Moneda 1617, gehuurd met als idee om een paar dagen zelf te koken en letterlijk op adem te komen. Een erg mooi, modern en compact huisje met alles er op en er aan in een, verder, anoniem appartementencomplex. Veertiende verdieping van de vijfendertig, de stad vol met dit soort complexen want hoe met je anders 5,5 miljoen inwoners bergen.

De stad ligt in een vallei tussen het hoge Andes- en het kustgebergte in een soort kom. Gevolg: de warmte blijft hangen, net als de smog, dus voor de echt schone lucht toch maar wachten tot in Patagonië. Qua warmte gelijk de warmste dagen van de afgelopen maanden - 30 à 32 graden - eigenlijk wel lekker, vooral met de wetenschap over het herfst- en winterweer in Nederland in het achterhoofd.

Een leuke stad, gesticht in 1541 maar van het historisch centrum niet heel veel meer over. De Plaza de Armas met de kathedraal het belangrijkste plein met daar om heen de winkelstraten en markten. Een paar blokken verder het Plaza de la Constitución met het gelijknamige Palacio de Gobierno.

Waarmee je gelijk in de recente geschiedenis - de militaire staatsgreep van 11 september 1973 - van Chili terecht komt. Nu op een hoek van het plein het prominente standbeeld van de in ’73 - in het paleis - vermoorde president Allende, waarna datzelfde paleis nog dezelfde dag werd platgebombardeerd door de coupplegers met Pinochet als aanvoerder. Waarna een schrikbewind tot 1990, met martel- en gevangenkampen door het hele land, verdwijningen, moord en enorme onderdrukking. Al in 1981 was het paleis weer herbouwd en ging Pinochet er wonen. Vandaag de dag is het de ambtswoning van de democratisch gekozen president en toevalligerwijs waren er op zondag 19 november j.l. verkiezingen. Mooi om te zien hoe het hier wordt gevierd.

Voor ons was een bezoek aan het Museum van de Herinnering en Mensenrechten - in 2010 geopend - het meest memorabele van ons bezoek aan deze stad. De hele geschiedenis van de staatsgreep - de Junta van Pinochet - de dictatuur en het ongelooflijke leed dat er is veroorzaakt, verteld met beelden, documentatie en persoonlijke verhalen, uit het nieuws van toen en mensen die het hebben overleefd. Ongelooflijk indrukwekkend en indringend.

Al met al fijne dagen in Santiago en toch heerlijk op adem gekomen. En mijn verjaardag gevierd met overdag een heerlijk taartje bij de koffie en ‘s avonds kaasfondue (…) en bubbels. En heel veel lieve berichten en felicitaties vanaf het noordelijk halfrond.



Etappe 2 - Gletsjermeren, vulkanen & regenwouden

Vanuit Santiago naar Temuco gevlogen en op het vliegveld onze leenauto - een witte 4x4 Chevrolet pick-up truck, daar rijdt hier iedereen mee - opgehaald om de komende drie weken mee rond te crossen. Voor het eerste deel van onze reis van midden naar Zuid Chili het vulkaan- en gletsjermeren gebied tussen Temuco en Puerto Varas met tussenstops in Pucon, Valdivia en Puyehue, ons voorafje aan het begin van Carretera Austral - wat zoveel betekent als de Zuidelijke weg - route 7. Ooit is de aanleg begonnen onder Pinochet, inmiddels met Villa O’Higgens als het meest verafgelegen punt. Grote delen van Zuid Chili zijn verder onbereikbaar met de automobiel.

Wie de landkaart van Chili bekijkt zal zien dat het er nogal apart uitziet - zeer langgerekt en heel smal - bijna 4500 km lang en gemiddeld maar 150 km breed. Met Temuco ongeveer in het midden en onze reis van daar uit alleen maar zuidelijk.

Het eerste deel dus min of meer het midden van Chili. Heel veel en grote meren met op de achtergrond het Andes hooggebergte waarvan de hoogste toppen de grens met Argentinië vormen en als bergketen helemaal doorloopt tot aan het zuidelijkste puntje van beide landen - Terra del Fuego, Vuurland. Next stop: Antarctica, de zuidpool.

Het landschap veel groener dan verwacht. Enorme regenwouden naast heel veel landbouw, grote meren en veel vulkanen. Vulkanen zoals vulkanen er uit horen te zien - monolieten kegelvormige bergen met het bovenste deel bedekt met sneeuw. Veel vulkanen nog actief - grote uitbarstingen nog in 2008 en 2015 - en veel heetwaterbronnen - termas aguas calientes - waar we behoorlijk veel gebruik van hebben gemaakt. Niks zo lekker dan na een zware wandeling het warme water in. De mooiste termen als echte natuurbaden - het heldere stomende water 38 à 39 graden in een setting van ruige bergen en snelstromende rivieren - absoluut geweldig.

Nat, het is een heel nat landschap. Overal en altijd water. Meren, snelstromende rivieren, watervallen, smeltende sneeuw en gletsjers, regenval of laaghangende bewolking. Vandaar ook het vele groen en de regenwouden. Uitbundig dicht en nat oerwoud met onvoorstelbare hoeveelheden soorten varens, mossen, algen, bamboe en alle denkbare soorten bomen. Bij het wandelen hou je het niet droog en de paden zijn vaak glad door mos- en algengroei op de wortels van bomen en planten of glibberige modderpaden door regen of smeltende sneeuw. Zeer indrukwekkend, alles ontzettend oer en overweldigend natuurlijk. Hier is de mens vaak erg ver weg en is de natuur ook echt de natuur. Wel opvallend: naar verhouding weinig insecten, zoogdieren en vogels. Geen idee waarom, de omstandigheden geweldig maar op de een of andere manier zijn ze toch niet tot in deze uithoeken gekomen, wellicht te koud of te nat. Naast autorijden ook veel gewandeld, tochten naar bergmeren, watervallen, door de oerbossen, heel veel natuur. Echt héél erg veel natuur…



Etappe 3 - Patagonië & de Carretera Austral

Na Puerto Varas het begin van de Carretera Austral - route 7 - met als standplaatsen achtereenvolgens Hornopirén, Caleta Gonzalo, Chaitén, La Junta, Puyuhuapi, Coyhaique, Puerto Bertrand, Puerto Chacabuco en Puerto Montt. Waarschijnlijk allemaal plaatsnamen waar je nog nooit van hebt gehoord en wij voor deze reis ook niet. Kijk maar eens op GoogleMaps - terra incognita - van die plekken op wereld waar je geen idee van hebt en daar rijden we dan nu rond.

De route voor delen over asfalt maar nog steeds het grootste deel gravelwegen. Soms stukken met kuilen en gaten maar vaker best goede wegen maar desalniettemin maximaal 50 km per uur. Er wordt hard gewerkt aan route 7 dus over een aantal jaren zal de weg wel helemaal geasfalteerd zijn. Ook een aantal stukken met veerboten omdat het over land eenvoudigweg niet kan. Helemaal aan het eind van onze tour met de veerboot van Puerto Chacabuco terug naar Puerto Montt - een vaartocht van 24 uur door de fjorden - terug naar het startpunt van onze route om daar de auto in te leveren en door te vliegen naar Punta Arenas, voor de start voor de vierde etappe van onze Patagonië-reis.

Het landschap langs de Carretera Austral steeds ruiger, minder regenwouden, meer naaldbomen, de bergen kaler en met steeds meer sneeuw en gletsjers bedekt. In deze tijd van het jaar heel veel bloeiende planten en bomen waardoor er veel kleur in het landschap zit. De bergen niet eens zo hoog - toppen tussen de 2000 en 4000 meter maar de sneeuwgrens laag vanwege het klimaat in deze streken. De route voor een deel langs fjorden waar het getijde de kust vormt met kleine vissersdorpjes, het binnenland met gletsjermeren en ruige rivieren, de nodige vulkanen - met af en toe een plek met heet water baden - en steeds kleiner wordende gehuchten en boeren woonstedes, want op de een of andere manier zien mensen overal kansen om een paar koeien, geiten en schapen te houden. Al heel snel de huizen, schuren en stallen helemaal van hout gemaakt - het in overvloed aanwezige basismateriaal - waarbij gevels en daken bekleed zijn met prachtig vergrijsde singles - plaatjes hout die in laagjes over elkaar worden geplaatst, zoals bij stenen leien - waardoor de gebouwen prachtig opgaan in hun omgeving. Wel een heel ruig en afgezonderd leven, verstoken van de luxe die wij gewoon zijn. Wel allemaal een houtkachel, dat dan weer wel.

Tja, en verder. Nog heel veel meer natuur. De hele dag alleen maar natuur waar je door heen rijdt of je bevindt. Natuurlijk maak je foto’s - ik wel tenminste, beetje te veel zelfs - maar natuur fotograferen is bijna niet te doen. Of je stopt om de 10 meter omdat het daar nog mooier is of je rijdt toch maar hele stukken door en beleeft de sfeer en de onvoorstelbare schoonheid om je heen. Maar dan zie je weer een van de tientallen kleuren blauw en groen van het water, het blauwe ijs van de gletsjers, in contrast met de bergen en bossen, het volle kleurencontrast van de bloemen - geel, paars, blauw, oranje, rood - of alle dode boomstammen en vergrijsd hout dat meegesleept wordt door de rivieren en prachtige beelden oplevert. De hele dag kijken en voortdurend naar elkaar roepen hoe mooi het toch weer is. Een gek fenomeen, dat we natuur zo mooi kunnen vinden en dat het eigenlijk nooit verveeld. Nou, we kunnen er niet genoeg van krijgen.

Daarom gaan nog even verder. Deel 2 van onze trip door Zuid Chili en Argentinië - Terra del Fuego, Torres del Paine NP, Los Glaciares NP en Buenos Aires - nog voor de boeg. Over een week of drie hoort u weer van ons. Tot dan,

Heel veel liefs y muchos besos en maak er een mooie maand december van,

jami